Catalina Martin-Chico
| Catalina Martin-Chico | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Madril, 1969 (55/56 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Bizilekua | Paris |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | argazkilaria eta fotokazetaria |
| Jasotako sariak | |
Catalina Martin-Chico (Madril, 1969) madrildar fotokazetaria da, Ekialde Hurbilean espezializatua.[1]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Catalina Madrilen jaio zen, baina 13 urte zituela, gurasoekin Frantziara joan zen. 2008an New Yorkeko Nazioarteko Argazkigintza Zentroan amaitu zituen argazki-ikasketak. Parisen bizi da.[1]
Ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Zortzi urtez dokumentatu zuen Ekialde Hurbila.[2] Fotokazetaritzan egin zuen lehen lana 2007an izan zen, Yemenera bidaiatuta, herrialde hartako iraultzari buruzko informazioa emateko eta Premier km2 de liberté: place du Changement, Sanaa, Yemen, erakusketan erakutsi zuen.
Bere artearen bidez, Frantziako eta atzerriko gai eta gatazka sozialak ekarri ditu gogora. Bere lana Frantziako eta atzerriko prentsan argitaratu da (Le Monde, GEO, Der Spiegel, New York Times, Marie-Claire, Elle, Le Figaro, L’Obs...). 2013an Saint Martin uharteari buruzko informazioa emateko, Saint-Brieuc-eko Photorreporter beka lortu zuen. 2016. urtean, Irango azken nomadei buruzko erakusketa antolatu zuen.[3] 2017an, Le monde suspendu des Amish (The Hanging World of the Amish) lanak amish komunitate erlijiosoko kideen bizitza kontatu zuen, une horretan Pensilvaniako eta Indianako estatuetan modernitate osotik bereizita bizi ziren anabautista zorrotzak. Lan hori Les femmes s'exposent jaialdiaren lehen edizioan azaldu zuen, Houlgaten (Normandia).
2019an, Kolonbia (Re)Birth erreportajeagatik, Urteko World Press Photorako izendatu zuten, eta bigarren saria lortu zuen Erreportaje Grafikoak Gai Garaikideen atalean.[4][5]Emakumezkoen Canon 2017 Fotokazetari saria irabazi zuen, Kolonbiako FARCetako borrokalari ohiei buruzko proiektuarengatik. Bere irudietan, bake-prozesua eta nazioaren berpizkundea aztertu zituen, gudari erreboltari ohien arteko haurdunaldiak areagotuz. Borrokalari horiei debekatu egin zitzaien FARCen 53 urtetan. 300 emakume-soldadu ohi haurdun geratu ziren.[6]
Bere lana Visa pour l'Image jaialdiaren 2018ko edizioan erakutsi zen.[7]2000 hamarkadatik Morbihaneko (Frantzia) La Gacillyko Argazki Jaialdian ere izan da ikusgai.[8] Yemengo iraultza kontatzen parte hartzeagatik CICRren (Gurutze Gorriaren Nazioarteko Batzordea) Visa d'Or Humanitaire saria jaso zuen. Lan hori Visa pour l'image Photojournalism Nazioarteko Jaialdian erakutsi zen.
Sariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 2017an, Emakume Fotokazetari Kanonaren Saria, Perpignango Visa pour l'image jaialdian.
- 2019an, Kolonbia (Re)Birth erreportajearekin, Urteko World Press Photorako izendatu zuten, eta bigarren saria jaso zuen Erreportaje Grafikoak Gai Garaikideen atalean.[4][5]
- 2017an, Emakumezkoen Canon Fotokazetari saria irabazi zuen, Kolonbiako FARCetako borrokalari ohiei buruzko proiektuarengatik.
- Yemengo iraultza kontatzeagatik CICRren (Gurutze Gorriaren Nazioarteko Batzordea) Visa d'Or Humanitaire saria.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b «Catalina Martin-Chico | World Press Photo» www.worldpressphoto.org (Noiz kontsultatua: 2024-07-24).
- ↑ cultural, Creación. «La historia tras la imagen de la primera mujer nominada al World Press Photo: "Me volví invisible"» eldiario.es.
- ↑ «Les invisibles dans le viseur» Libération.fr 1 de septiembre de 2016.
- ↑ a b «Catalina Martin-Chico: "Me interesa fotografiar lo invisible"» www.efe.com.
- ↑ a b «Catalina Martin-Chico | World Press Photo» www.worldpressphoto.org.
- ↑ Spain, Canon. «Catalina Martin-Chico On Colombia's Peacetime Baby Boom» www.canon.es.
- ↑ «Catalina Martin-Chico : une photojournaliste d'aujourd'hui» www.franceinter.fr.
- ↑ «Festival Photo La Gacilly - Expo Photos en Extérieur» www.festivalphoto-lagacilly.com.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q64761653