Naar inhoud springen

E (muziek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De E (ook wel mi genoemd) is een muzieknoot die een hele toon hoger ligt dan de D en een halve toon lager dan de F.

Op een pianoklavier ligt de E telkens na de twee zwarte toetsen. De eerste en de zesde snaar van een klassieke gitaar zijn gestemd op de E.

Musicologische notatie Helmholtznotatie Octaafnaam Frequentie (Hz)
E-1 E,,, Subsubcontra-octaaf 10.301
E0 E,, Subcontra-octaaf 20.602
E1 E, Contra-octaaf 41.203
E2 E Groot octaaf 82.407
E3 e Klein octaaf 164.814
E4 e′ Eéngestreept octaaf 329.628
E5 e′′ Tweegestreept octaaf 659.255
E6 e′′′ Driegestreept octaaf 1318.51
E7 e′′′′ Viergestreept octaaf 2637.02
E8 e′′′′′ Vijfgestreept octaaf 5274.041
E9 e′′′′′′ Zesgestreept octaaf 10548.082

Grafische voorstelling

[bewerken | brontekst bewerken]
Voorstelling van de E in 3 sleutels (achtereenvolgens: vioolsleutel (E4 en E5), altsleutel (E4), en bassleutel (E3))