Chromosomy politeniczne
Chromosomy politeniczne, chromosomy olbrzymie – chromosomy powstające w wyniku kilkukrotnej replikacji DNA, po której nie następują zwyczajowe podziały komórkowe. W ten sposób połączone chromatydy nie rozchodzą się (nie ulegają dekondensacji)[1][2]. Po raz pierwszy zostały one zaobserwowane w 1881 roku przez Édouarda-Gérarda Balbianiego w gruczołach ślinowych ochotek z rodzaju Chironomus[3]. Na ich powierzchni występują miejsca lokalnego luźniejszego upakowania chromatyny zwane pierścieniami Balbianiego albo pufami[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grzegorz Góralski, chromosomy politeniczne, [w:] Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 56, ISBN 978-83-7435-692-3.
- ↑ chromosomy olbrzymie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-11-19].
- ↑ Édouard-Gérard Balbiani. Sur la structure du noyau des cellules salivaires chez les larves de Chironomus. „Zoologischer Anzeiger”. 4, s. 637–641, 1881. (fr.).
Encyklopedie internetowe (część komórki):