Tartari

Persefona që mbikëqyr Sizifin në botën e nëndheshme, amforë me figura të zeza atike, shek.530 para Krishtit.

Në mitologjinë greke, Tartari (greqishtja e vjetër: Τάρταρος, romanizuar: Tártaros) është humnera e thellë që përdoret si një birucë mundimi dhe vuajtjeje për të ligjtë dhe si burg për titanët. Tartari është vendi ku, sipas Gorgias të Platonit (rreth 400 p.e.s.), gjykohen shpirtrat pas vdekjes dhe ku të ligjtë morën dënimin hyjnor. Tartari shfaqet në kozmologjinë e hershme greke, si në Teogoninë e Hesiodit, ku Tartari i personifikuar përshkruhet si një nga qeniet më të hershme që ka ekzistuar, krahas Kaosit dhe Gaisë (Tokës).

Shiko edhe

• Mitologjia greke
• Titanët